Zijn opa was boer, zijn vader ook. Vijay Naidu is zelf boer en zijn kinderen zullen ook boer worden. Niet omdat ze daarvoor kiezen, maar omdat ze waarschijnlijk de kans niet krijgen om te studeren.
De boer woont samen met zijn vrouw, twee kinderen en zijn ouders in Gopavaram, een klein dorp in Andhra Pradesh, India. Kinderen kunnen er naar school, maar voor vervolgopleidingen moeten ze naar een grote stad. Veel ouders kunnen dat niet betalen.
Risico spreiden
Vijay ging na de middelbare school werken. Hij heeft 1,4 hectare grond. Op het grootste deel groeien bananen. Op ongeveer een halve hectare verbouwt hij kurkuma. Op de rest van de grond teelt hij bloemen en groenten. ‘Zo spreid ik het risico over meerdere gewassen.’ De boer verkoopt zijn oogst aan handelaren.
Per maand heeft hij een omzet van 578 dollar. Een groot deel hiervan besteedt hij aan de materialen en zaden voor het volgende seizoen. Voor onverwachtse kosten leent hij tegen hoge rentes bij lokale geldschieters. Een deel van zijn inkomen gebruikt Vijay om die leningen af te lossen.
‘Door zuinig te leven lukt het om in ons levensonderhoud te voorzien.’
Toekomst
Van de ongeveer 350 dollar die daarna overblijft moet de familie rondkomen. ‘Door heel zuinig te leven lukt het om in ons levensonderhoud te voorzien. Het belangrijkste zijn mijn kinderen. Ik spaar wat ik kan om hen goed onderwijs en een toekomst te bieden.’
Vijay staat om 4 uur ’s morgens op om naar zijn akker te gaan. Aan het einde van de dag gaat Vijay naar de markt voor boodschappen. Onderweg naar huis drinkt hij met vrienden kruidenthee. Eenmaal thuis helpt hij zijn vrouw, ouders of kinderen. Soms is er tijd om te ontspannen. Om 9 uur gaat het licht uit. Morgen is er weer een dag.
